28η Οκτωβρίου

Τις πρώτες μέρες του Ελληνοιταλικού πολέμου ο Winston Churchil είχε πει την εξής φράση:
«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.»
Ναι πολεμούσαν έτσι αλλά παρελαύνουν ως τι?
Αλήθεια πως παρελαύνει ο Έλληνας, ή μάλλον το παιδί του?
Με το κινητό στο χέρι και τα τακούνια των 20cm με τη φούστα ίσα ίσα να καλύπτει τον στρίγκο… και αυτό γιατί η μάνα της δεν της έμαθε ότι η πουτανιά δεν τιμάει την επέτειο αυτή και σίγουρα δεν είναι τρόπος ζωής!, με τα γυαλιά ηλίου και το μπεγλέρι στο χέρι γεμάτος από την μαγκιά που του έχει διδάξει ο μαλάκας ψευτόμαγκας μπαμπάς του νομίζοντας ότι έτσι θα ανδρωθεί, χωρίς να καταλαβαίνει ότι άντρας είναι αυτός που παρελαύνει με υπερηφάνεια για μια εθνική επέτειο που πριν από μερικά χρόνια κάποιοι έδωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη την ζωή τους για να περπατάει αυτός και ο μαλάκας πατέρας του ελεύθερος!!!
Όμως φταίνε αυτοί ή οι δάσκαλοί τους των οποίων δεν τους καίγεται καρφί για το πώς θα παρελάσουν τα παιδιά?, ή μήπως φταίει η ίδια η κοινωνία που αν κάνει το λάθος και πει μια κουβέντα ο δάσκαλος θα τον φάει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου του?
Όπως και να ‘χει το πράγμα η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας έχει χαθεί κάθε δείγμα σεβασμού προς αυτούς οι οποίοι χάθηκαν και τότε και παλιότερα ώστε να ζούμε εμείς ελεύθεροι σήμερα
Και ο κόσμος χειροκροτεί όταν περνούν αυτά τα αίσχη και πώς να μη χειροκροτεί?, περνάει το παιδί του, το καμάρι του, ο μαλάκας τον οποίο δημιούργησε καθ’ εικόνα και ομοίωση, ο νεοέλληνας !!! …
Ποιός όμως νεοέλληνας γνωρίζει τους ηγέτες του τότε αγώνα και ποιό σχολείο διδάσκει τα μηνύματα αυτού του αγώνα.
Υπάρχει έστω ένας πιτσιρικάς που να θυμάται τον Αλεξ.Κορυζή που αυτοκτόνησε όταν κατέρρεε το Μέτωπο μην αντέχοντας την ήττα, τον ηρωϊσμό του Στρατηγού Κατσιμήτρου που γονάτισε τους Ιταλούς στην Ήπειρο, την λεβεντιά του Στρατάρχου Παπάγου που προτίμησε το Νταχάου από την συνεργασία με τους Γερμανούς, την αυταπάρνηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου που παύθηκε επειδή αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση, την Πηνελόπη Δέλτα που αυτοκτόνησε επειδή δεν άντεχε να δει τους Γερμανούς στην Αθήνα...
Κάποιοι θέλουν μία νεολαία απονευρωμένη, μες τα ναρκωτικά και την ανεργία, χωρίς ρίζες, μνήμη και εθνική συνείδηση. Για να μπορεί ο κάθε επίδοξος επιβήτορας της εξουσίας να την κρατάει εγκλωβισμένη στην παρακμή της επονομαζόμενης «νεο-ελληνικής» κοινωνίας. Ας θυμόμαστε όλα τα παραπάνω και να μην ξεχνάμε την ιστορία μας που είναι το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι και ας ακολουθήσουμε τα βήματα των προγονών μας που μας έδωσαν το υπέρτατο αγαθό την ελευθερία.
Μόνο έτσι θα αποφύγουμε να γίνουμε κιμάς στο έλεος της παγκοσμιοποίησης και να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε!

Για να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα.

ΣΚΛΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΑΝΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΥΠΝΑΝΕ.
Διαβάστε τι είπε ο Τζόν Σουϊντον, πρώην ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ των New York Times, στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του πριν βγει στη σύνταξη.
Κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο,.ο Σουϊντον είπε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.
Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.
Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο….
Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ.